The source-page: http://web.stanford.edu/~learnest/les/alaska.html
Lester Earnest eklenen yorumlarla oğul tarafından Mark Earnest
Mart 2009, Nisan 2017’de değiştirildi
Alaska’daki yerli halkın, grip, çiçek hastalığı, kızamık ve diğer ithal hastalıklardan mahrum bırakılma, Hindistan’daki İşler Bürosu (BIA) tarafından alternatif olarak kötüye kullanılması ve ihmal edilmesi gibi, Amerika’nın diğer bölgelerinde olanlar ile ortak olan birçok şey vardır. Değerli maden veya kereste kaynaklarına sahip birçok grup, ticari çıkarlar ve “yardımcı” şarlatanlar tarafından da kullanılmıştır. Bununla birlikte, hiç kimsenin istemediği topraklarda yaşayan Kutup insanları göreceli olarak girişime maruz kalmamıştır ve kültürlerinin çoğunu koruyabilmişlerdir. Sahip oldukları kaynakları ticari olarak geliştirerek daha da iyisini yapabilirlerdi, ancak bunu yapmanın kültürel engelleri var.
Bu makale Alaska’da birkaç yerli gruba, özellikle Nelson Adası’nın Yup’ik Eskimolarına bakmaktadır. Ailemden, özellikle de büyük oğlum Mark’dan gelen hikayeler ve bir kaç yıldır abone olduğumuz haftalık Bethel Alaska gazetesi de dahil olmak üzere bazı ek okumalar ile kişisel gözlemlere dayanmaktadır. Bu malzemenin çoğu, şeyleri bir araya getirmek için biyografilerden veya seyahat kayıtlarından oluşur, ancak esas olarak hafızalara dayanır.
Kuzeyden Alaska’ya. 1965’te Stanford Üniversitesi’nde görev aldığımda ailemi California, Los Altos Tepeleri’ne getirdim. Çocuklarımız büyüdükçe, büyük oğlumuz Mark’ın Asyalı kızları sevdiğini fark ettim. Ancak, liseden mezun olduktan kısa bir süre sonra eğlenceli bir olayda, davranışlarına dayanarak kendini etnik olarak yanlış sınıflandırdığını buldu.
Mark, lise öğrencisi olarak bisiklet yarışına girdi ve çok yetenekli bir yarışçı olduğu ortaya çıktı. Son sınıfında, Münih’teki Dünya Bisiklet Şampiyonası için ABD Ulusal Takımı’na seçildi, ancak orada daha sonra steroidlerle dolu olduğunu öğrendiğimiz devasa bir Rus’a kaybetti. O zamanki yarışmaya katılan diğer yarışmacılar, onu Almanya, Fransa, Hollanda ve Belçika’daki yarışlara gelmeye davet etti, bu nedenle yaz boyunca Avrupa’ya girmeyi seçti ve bisiklet yarışlarına katılacak kadar para kazandı. Ancak Brüksel’deki bir yarışta patlak bir lastiği vardı ve yarışı terk etmeye karar verdi. Yeni yarış ayakkabısı dar olduğundan, onları çıkardı ve Başla/bitir Line’a geri döndü. Orada bir fotoğrafçı fotoğrafını çekti ve sürprizine göre, ertesi gün gazetenin Spor bölümünde kapağında bir Amerikan Kızılderili’nin yarışlarında yarışmakta olduğunu belirten bir yazıyla göründü. Görüşlerine göre yalınayak dolaşan bir Kızılderili olmalı!
Mark, 1973’te başlayan Foothill College’da jeoloji okudu ve bazı aile arkadaşları aracılığıyla, önümüzdeki yaz Menlo Park’taki ABD Jeoloji Araştırmaları’nda bir iş buldu. Orada Alaska grubu ile çalışmaya atandı ve bu durumu uzaktan okuduktan ve hikayelerini duyduktan sonra büyüledi. Dört yıllık bir üniversiteye gitme zamanı geldiğinde, Fairbanks’deki Alaska Üniversitesi’ne gitmek istediğini açıkladı. Stanford, Caltech ve Colorado Maden Okulu gibi yakınlarda iyi jeoloji bölümlerine sahip bir çok kolej bulunduğuna dikkat çektim. Daha sonra permafrost jeolojisi çalışmak istediğini belirtti! Beni orada tuttu, biz de onu kuzeye yollamayı planladık.
Bu, 1976’da, Şubat ayında Los Altos Tepeleri’nde şiddetli kar yağışıyla garip bir şekilde başlayan İki Yıllık Yıl’dı. O yaz Kanada’dan Meksika’ya Batı Kıyısı’nda iki kişilik bir bisiklet sürmeye karar verdim ve iki hafta sürdüm. Küçük oğlum Ian bana bu gezinin başında katıldı, ancak Oregon’daki Tillamook’taki Aşil tendonunu patlattı ve geri çekilmek zorunda kaldı. Oldukça iyi bir bisikletçi olduğu ortaya çıkan Oregon, Gold Beach’te bir otostopçu aldım ve onu Kaliforniya’daki Patrick’in Noktasına götürdüm. Mark Alaska’ya uçmadan hemen önce Los Altos Tepeleri’nden San Diego’ya segment için bana katıldı. O zaman geri dönmeden önce yedi yıl sonra olacağını ve sadece kısa bir ziyaret için olacağını bilmiyorduk.
Mark’ın notlari: Alaska’da, neredeyse eşit sayıda beyaz kadınla çıkmış olmama rağmen, yerli kadınlar beni etkiliyor gibi görünüyordu. Uzun vadeli ilişkim Catherine’di. Unalaska’da bütün bir Filipinli topluluğum vardı, her şey Catherine’le dağılmaya başlarken bana “iyi” bir Filipina bulmaya çalışıyordu. İşe yaradı. Bununla birlikte, herhangi bir renk, köken veya milliyetten biriyle olmaktan çok mutlu olurdu. Sadece umrumda değil.
Dikkatiniz. Mark’a bir uçuş evi ve bir sonraki yaz için geri döndük, ancak Alaska’nın uzak bölgelerinde jeolojik inceleme çalışması yapmayı seçti. Ayılarla başa çıkmak için kamp malzemeleri ve bir silahla birlikte helikopterle uçtular ve helikopter hala hayatta olduklarından ve daha fazla yiyecek getirmek için her hafta ya da öylesine geri geldiler. Okula gitme zamanı geldiğinde, Mark ilk Yupik kız arkadaşının ailesiyle birlikte batı Alaska’daki Bethel yakınlarındaki bir köyde ailesiyle birlikte kalmaya karar verdiğini öğrendi.
Mark onun peşinden gitmeye karar verdi ve batı Alaska’da Bethel’e taşındı ve yerel elektrik şirketiyle yan hakem olarak çalıştı. İçine bir kapı ve pencerenin kesildiği yalıtılmış bir kargo konteynerinden yapılmış küçük bir ev kiraladı. Yemek pişirmek ve ısıtmak için bir yağ ocağı sağlanmış ancak tesisat yapılmamıştır. Mark, kışın beyaz kar fırtınası sırasında kesintileri gidermek için tırmanma güç direklerinin zorlu bir meslektir olduğunu buldu. Somon mevsimi başladığında Kuskoquim Nehri üzerindeki bu operasyon için yerli şirkete kiraladı. Bu çalışma somon geldiği sürece 24 saat sürdü. O ve diğerleri ne zaman mecbur kalsalar iki saat kestiler.
Romantik arayışında çok az başarılı olduktan sonra, Fairbanks’ta okula döndü. Ondan sadece ara sıra, yemek, ders veya kitaplar için paraya ihtiyacı olduğunda duyduk, ama genellikle kendi kendine yeterliydi.
Sürpriz! 21 Kasım 1981’de Mark’dan büyükbaba olduğumuzu bildiren bir çağrı aldık. Bize Yup’ik yeni kız arkadaşı Cathy Lincoln’dan ya da hamile kaldığından bahsetmemişti. Onun da Fairbanks’deki Alaska Üniversitesinde bir öğrenci olduğunu ve Bering Denizi’ndeki Nelson Adası’nda Tununak adlı bir köyden geldiğini öğrendik. Mark sorumluluk aldı ve, paraya ihtiyaç duyarak Nome yakınlarındaki Norton Sound’da ve Alaska Yarımadası yakınındaki güney Bering Denizi’nde karasal kuyu araştırmalarında genç bir jeolog olarak çalışmaya başladı.
Sondaj kuleleri üzerindeki çalışmalar dört haftalık 12 saatlik vardiya ve ardından iki hafta sürdü. Mola sırasında yerel kız arkadaşıyla çalıştı ve kız arkadaşının adadaki kömür ve çakıl kaynaklarını araştıran bir üyesiydi. Sondaj sezonunun sonunda, kız arkadaşının ailesiyle Tununak’ta taşındı. Orada su veya kanalizasyon sistemi olmadığını ve sahil boyunca evlerin kıyı erozyonu nedeniyle tehdit edildiğini gözlemledi.
Akışa dokunarak. Şu anda, Alaska Boru Hattı’ndan gelen petrol parası Devlet kasasına akmaya başlamıştı ve Mark, hibe programlarının, özellikle yerel bölgelerdeki belediyelere verildiğini öğrendi. Erozyona karşı koruma sağlamak için bir deniz duvarı, bir su sistemi için bir mühendislik çalışması ve bir lağım sistemi için başka bir proje hazırladı ve bunları bana gönderdi.
Stanford’dan iki yıl önce, lazer yazıcılar kullanarak ilk masaüstü yayıncılık sistemini geliştiren ve pazarlayan Imagen Corporation’ın kurucu başkanı olmak için ayrılmıştım. Tekliflerini bilgisayarıma koydum, biraz düzenledik ve yazım denetleyicisinden geçirdim. Mark daha sonra aşağı indi ve biraz daha onlarla kemanladı. Daha sonra onları bastırdık, güzel bağladık ve Alaska meclisine gönderdik.
Sürprizimize göre, birincisi bir ay sonra, ikincisi bir ay sonra ve üçüncüsü bir ay sonra finanse edildi. Böylece, 300’ün üzerinde ikamet eden Tununak köyünde aniden çalışmak için üç milyon doların üzerinde para vardı. Hemen Mark’ı Şehir Müdürü olarak atadılar.
Mark, işin yapılması ve başlaması için sözleşme imzaladıktan sonra, bölgedeki diğer Eskimo köyleri bunu duydular ve onlardan öneriler hazırlamasını istedi. Çeşitli Eskimo toplulukları için canlı bir yan iş yazma hibe teklifi geliştirdi ve dikkate değer bir şekilde neredeyse tamamı finanse edildi.
Mark ve Cathy’nin 1983’te başka bir kız çocuğu vardı ve 1984’te nihayet evlenmeye karar verdiler. Görünüşe göre bu, evlenmemiş annelerin aşağıya bakılmadığı köylülerle ilgili bir sorun değildi, ama her ay ya da iki ayda bir köye gelen Cizvit rahip buna baskı yapıyordu.
Ebe Ziyareti. 12 Aralık 1984’te eşim Joan ve ben San Francisco’dan Anchorage’ya, ardından Bethel’e, sonra da Tununak’a düğüne katılmak için uçtuk. Hava karardıktan sonra çok iyi geldiğimiz halde, bunu tek bir günde yapabildik. İlk uçuş büyük bir jet üzerinde, ikincisi ise kargo ve yolcu alanları arasında yarı yarıya bölünen küçük bir jet üzerinde, üçüncüsü de yolcuları ve kargoları taşıyan küçük bir Twin Otter’di. Biletlerimizi üreten bilgisayar sistemi, görünüşte “Baja Havayolları” olarak listelenen final bacağındaki havayolu şirketinin kimliği konusunda kafan karışmıştı, ancak bileti kabul ettiler.
Bethel’in batısındaki gezi, Nelson Adası’nın çorak volkanik tepelerine ulaşana kadar donmuş göl ve tundradan oluşan çok düz bir arazideydi. Pilot, geleceğimizi bilmeleri için köyü seslendirdi, sonra buz dolu okyanusun etrafında dolaştı ve kasabanın hemen güneyindeki küçük uçak pistine indi. Mark, bir kamyonette bizimle tanıştı ve bizi Cathy’ye, ailesine (Dick ve Maria Lincoln) ve büyük ailelerine tanıtıldığımız köye getirdi. İki kişinin öldüğü halde Cathy’nin başlangıçta 11 kardeşi vardı.
Köydeki herkesin hem Yup’ik hem de İngilizce isimleri olduğunu öğrendik, ancak dillerimizi genel olarak zor olan Yup’ik’in etrafında alamadığımız için bize sadece İngilizce olanları verebilecek kadar kibardılar. Daha sonra “Yup’ik” kelimesinin kendi dillerinde “Gerçek insanlar” anlamına geldiğini öğrendim. Bu köye daha sonra gelen bir öğretmen, yaşadığı deneyimler hakkında “Pretend Halkının Yeri” adlı bir kitap yazdı [1]. 1983 yılında yayınlanan adanın antropolojik bir çalışması da vardı [2], ancak görmedim.
Lincolns için bir aile bitişiğinde bize ait bir yer vermek amacıyla, yakınları ile hareket, evlerini boşaltmak nezaketini olmuştu. Yakında yatağa gitti ama bir taahhüt pas sahte parke biz sadece oturma odasında ve katta çeşitli yerlerde uykuda herkesi bulmak için, yaklaşık 9 am yandaki geldiğinde ertesi sabah. Biz yerel kongre 10:30 Yılın bu sefer oldu doğumu ile kalkmak olduğunu öğrendik.
Köyün bu kısmındaki tüm evler kirişler üzerindeydi ve altındaki havanın donmasını engellemek için soğuk havanın altında dolaşmasını sağlıyordu. Yerde inşa edilselerdi bu evler yakında tek açılardan eğilmiş olacaklardı. Her evin altındaki alan doğal olarak kar makineleri (Aşağı 48 eyaletlerinin çoğunda kar cep telefonları olarak adlandırılır) ve bisiklet gibi ekipmanları depolamak için ödünç verdi. Her evin kapısının dışında bir çöp imha birimi olarak işlev gören tasmalı bir köpekti. Acımasız görünen her türlü havada orada kaldılar, ancak yine de her ziyaretçiyi selamladılar.
Artık kar makinelerinin kışın tercih edilen seyahat şekli ve yaz aylarında üç tekerlekli olması nedeniyle hiç kimsenin köpek takımı kullanmadığı açıktı. Benzin, mazot ve büyük teçhizat tedariki için planlama, köyün Seattle’dan mavnalarla getirilen yılda sadece birkaç sevkiyat alması koşuluyla önceden yapılmalıydı.
Tüm evlerin ön cepheleri olduğunu ve eve açılan kapının hiçbir zaman dışa açılan kapı ile açılmadığını gözlemledik. Her antre, karartma dedikleri bir kovaya sahipti; bu da sürekli kıvrımlı sesler çıkarıyor ve bir tür yılan balığı gibi görünüyordu. Bazen yemek pişirmek için biraz para topladılar.
Çok geçmeden, düğün için kiliseye gitme zamanı gelmişti. Erkek olduğumda bir kar makinesinin arkasında gezintiye çıkmışken, karım ve diğer dişilerimiz arkaya çektiğimiz ve neredeyse bir inişten yana kaçan kızakla görevlendirilmişti. Bir rahip bu olaya uçtu ve hepsi sorunsuz geçti. Müzik, elektro gitar çalan Charlie Fairbanks adlı bir adam tarafından sağlandı.
Sonrasında yiyeceklerle kutlamalar yapıldı ve bir noktada sahildeki eski evlerden birine götürüldüm. Çünkü hiçbir donma donmadığı için bu ev doğrudan kumun üzerine inşa edildi. Ancak girdiğimde tavanın altı metreden az olduğu için bükülmem gerektiğini öğrendim. Neredeyse köy sakinlerinin tümü için iyiydi.
Ziyaret ettiğimiz yerin güneyindeki plaj boyunca daha fazla ev için yer olduğunu ve neden hiçbirinin oraya inşa edilmediğini sordum. Buranın sepet yapmak için ot topladıkları yer olduğu söylendi, bu yüzden buna izin verilmedi.
Geleneksel Yup’ik kültürünün matrilin olduğunu ve cinsiyete dayalı katı rol atamaları olduğunu öğrendik. Yiyecek hazırlama ve kıyafet oluşturma da dahil olmak üzere tüm iç mekân işleri kadınların işi iken, avcılık ve balıkçılık da dahil olmak üzere neredeyse tüm dışarıdaki işler erkeklerin işidir. Yaz aylarında kadınlar tundrada meyveler çıkardılar ve aynı zamanda buharda ve göletlerde balık avlamalarına izin verildi, ancak hiçbir yere taşınmaktan başka bir teknede denize gitmelerine asla izin verilmedi.
Cinsiyet rolleri modern dünyada en az bir ilginç yan etkiye sahipti. Ofis işleri içeride olduğu için hepsi kadın işidir. Bu, kadınların dış dünyayla ilişkilerin kontrolünde olduğu anlamına gelir.
Somon, halibut ve salmastraların yanı sıra misk öküzleri ve ithal ren geyiği de dahil olmak üzere bölgede bol miktarda kaynak var. Tüm kaynaklar paylaşıldığından beri köy, komünist bir ekonomi kadar işledi. Neredeyse herkes birbiriyle ilişkiliydi, ancak evlenenler başka bir köyde eş arayıpları için faydalı genetik çeşitliliği teşvik etti.
Mark ve Cathy’nin kızları soyadıyla sona erdi.
Mark’ın notlari: Bu aslında komik bir hikaye. Nicola ile ilgili olarak, Anchorage’daki PHS Hastanesi, soyadı olarak Lincoln’e girdi ve bu hatayı eve dönene kadar bulamadık. Adı yakın bir anagram olduğundan, sadece kalmalıyız diye düşündüm. Amanda’ya gelince, Tununak’tan Bethel’e olan uçuşlar sis yüzünden iptal edildi, ben de doğumunu kaçırdım ve oradaki hastane de aynı şeyi yaptı.
Eskimo çocuklarının tipik olarak beş yaşına kadar ya da daha sonraki kardeşlerin ortaya çıkmasına kadar bakıldığını ve tüm çocukların altı yaşından itibaren hiçbir sorumluluğu olmadığını öğrendik. Ondan sonra hepsinin çeşitli çeşitlerde işleri vardır ve topluluğun verimli üyeleri olmaları beklenir.
Küçük çocuklar açıkça yere koşuyordu. Köy boyunca bir evden diğerine gruplar halinde gittiler ve her yere kabul edildiler. O kış aylarında her zaman sıcak giyinirler ve eve girdiklerinde dış katmanlarını soyarlar. Sonra bir sonraki yere geçmeden önce hepsini geri koydular.
İçinde bulunduğumuz evde bir yağ ocağı kullanarak merkezi ısıtma sistemi vardı, ancak bir grup çocuk ziyaret ettiğinde elektrik kesildi. Bu, öğrendiğimiz gibi oldukça sık oldu, ancak çocuklar el fenerlerini alıp, merkezi bir sobanın içine kağıt ve dalgaların karaya attığı odunları yerleştirip aydınlatarak hemen harekete geçti. Kısacası sıra tekrar sıcak kızartılmış oldu. Aslında çok sıcaktı.
Bir noktada, birkaç yüz metre uzaklıktaki köy dükkanına, neleri sattıklarını görmek için yürümeye karar verdim. Kısa bir mesafeden beri Hawaii gömleğimi giymeye başladım ve rahatsızlık hissetmedim. Mağazanın çoğunlukla çıplak raflara sahip olduğunu, ancak kalın ve sert bir buğday gofreti olan quart teneke ve pilot bisküvilerdeki sütlerin yanı sıra çok sayıda çocuk oyuncağı içerdiğini gördüm. Ekmeği kullanmadılar çünkü dağıtım gecikmeleri sırasında bayatlayabiliyorlardı ve çoğunlukla karadan ve denizden yaşadıklarından başka yiyeceklere ihtiyaçları yoktu.
Bu günden döndüğümde oğlum tarafından ceketsiz dışarı çıktığım için cezalandırıldım. Dışarıya çıktıklarında her zaman soğuğa uzun süre maruz kalmaya hazır olmanın pratik olduğunu söyledi. Bu arada, Eskimoların çoğunun benden daha fazla soğuğa duyarlı göründüğünü öğrendim.
Oradaki evlerin televizyona sahip olduğunu ve herkesin hem kasaba genelinde hem de yakındaki köylerdeki insanlarla konuşmak için kullanılan Vatandaş Grubu radyolarının olduğunu fark ettik. Televizyon sistemi son zamanlarda Devlet tarafından petrol parası kullanılarak konmuştu. Her köye bir uydu çanağı ve her eve yerel bir kablo dağıtım sistemi koymuşlardı. Kış aylarında insanların efsaneleri yeniden anlatması uzun zamandır devam eden bir gelenek olmuş olsa da, özellikle torunlarla konuşan büyükanneler, bu geleneğin çoğunun yerini televizyon izlemeyle değiştirdiler.
Cathy’nin uzun bir şamanın soyundan gelen babasının kilisede deacon olduğunu ve bazen etrafta hiçbir rahip olmadığı zaman da hizmet verdiğini öğrendik.
Seyrek nüfuslu bir alanda genetik çeşitliliği korumak önemlidir ve geleneksel Eskimo kültürü bunu başka bir şekilde teşvik etti – ziyaret eden erkeklerin çoğu zaman birinin karısıyla yatmasına izin verildi. Bununla birlikte, kilise, çocuklarda genetik kusurların sıklığını azaltmak amacıyla, Kuzey Kutbu bölgelerinde yapılması zor olan genetik çeşitliliği korumaya yönelik evrimin doğal bir sonucu olmasına rağmen, bu uygulamaya karşı sürekli vaaz verdi. . Bildiğiniz gibi, diğer kabile gruplarının evrimi, aynı sebepten dolayı yaygın ensest tabosuna yol açtı.
Zamanla ergen kızları taciz eden yetişkin erkeklerin kanıtı olduğunu öğrendim, ancak bu uygulamanın yasal eylem tehdidiyle cesaret kırıldığını öğrendim. Bu uzak bir alan olsa da, bazı çocukların karışık ırktan, çoğunlukla yarısının “beyaz” olduğu ortaya çıktığından, bazı köy kadınlarının ortalıkta dolaştığı açıktı.
Köyün genel politikalarının bir yaşlılar konseyi tarafından belirlendiğini öğrendim. Birisinin nasıl yaşlı olacağını sorduğumda, “Sen ne zaman olduğunu biliyorsun” diye esrarengiz bir cevap verildi.
Üç gün sonra ayrılmak zorunda kaldık ama şiddetli bir fırtına taşındı ve bütün uçuşlar askıya alındı. O gece Eskimo danslarına katılabildiğimiz için bu bizim için çok şanslı oldu. Dans stilleri, sanatçıların tek bir yerde durmaları ve kollarını ve vücutlarını bir hikaye anlatan şekillerde hareket ettirmeleri bakımından Polinezyalılara benzer. Bu, sealskin davullarını tek bir yüksek sesle davulcu gibi ses çıkaracak şekilde yapışan sopalarla çırptan erkek-erkek bir davul kolordu ile eşlik ediyor.
Kadın dansçıların her birinde boyun kılları bulunan ve misk öküzlerinden hareket ettikçe zarif bir şekilde dalgalanan bir fan vardır (bkz. Şekil 1). Erkekler sert kuş tüyleriyle tutturulmuş fanları kullanır ve daha kuvvetli bir şekilde dans eder. Aslında onlar gerçekten jambon. Aslında kadınlar Tahitililer gibi davranırken, kadınlar zarif Hawaii tarzında dans ediyorlar.
Şekil 1. Yup’ik kadınların dans hayranları misk öküz kılı saçlarla kaplı. Tununak, Alaska, 1984
Her dans, izleyiciler tarafından bilinen bir hikaye anlattığımızdan (biz hariç) ve bu öyküler çeşitli türden şakalar içerdiğinden, izleyiciler, orada şaşkınlıkla otururken düzenli aralıklarla kahkahalara boğulacaktı. Şakalar, Eskimo yaşamının ayrılmaz bir parçasıdır ve muhtemelen zorlu bir ortamda yaşamanın önünü açmaya yardımcı olur.
Bir noktada, ABD’nin Alaska’yı (sakinlerine danışmadan) satın aldıktan sonra, çeşitli kiliselerin birbirleriyle rekabet etmeden orada yaşayan gökleri kurtarmaya karar verdiklerini öğrendim. Kara alanlarına bir ızgara koydular ve her kilise grubuna belirli alanlarda tekel verildi. Nelson Adası Cizvitlere verilirken, Bethel ve çevresindeki köyler Moravyalı kontrol altına alındı.
1960’lı yıllarda kiliseler ve BIA dans etmeye son verdi ve Yup’ik konuşmasını bastırmaya çalıştı. Bu baskılama daha sonra Nelson Adasında sona erdi ve büyükanneler daha sonra torunlarına dans etmeyi öğrettiler, ama asla öğrenemeyen bir nesil yoktu. Dolayısıyla gördüğümüz performansta, dans gruplarında çok çeşitli yaşlarda vardı, ancak genç yetişkinler eksikti. Bethel bölgesinde Moravya Kilisesi’nin dans etmeyi bastırmaya devam ettiğini ve bu geleneğin orada öldüğünü öğrendik.
Nelson Adası, yerel nüfusun büyük olduğu yerler gibi, alkolizm konusunda da ciddi sorunlar yaşıyor. Örneğin, Cathy’nin yakın akrabalarından ikisi, biri kar makinesi kazasında diğeri de ince buzun içinden düşerek alkolle ilgili ayrı kazalarda öldü. Seçmenlerin kararıyla köyler nominal olarak kurudur, ancak her zaman ev korkusu ve bootlegging tarafından yapılacak para vardır.
Darwinist evrim muhtemelen bu sorunu uzun vadede çözecek, ancak acı verici bir süreç olacak. Ortadoğu atalarımızın hem tarım hem de alkol bira üretiminin aynı anda icat edilmesinden çok önce benzer sorunlar yaşadığını tahmin ediyorum. Kanıtların desteklenmesi, eski tarımcıların modern torunlarının genellikle alkolizme karşı daha az duyarlı oldukları, büyük olasılıkla duyarlı olanlar binlerce yıl önce öldüğü için.
Zamanla, Cathy’nin annesi Maria Lincoln tarafından Şekil 2’de gösterildiği gibi yapılmış birkaç sepet aldık. Onun önde gelen Yup’ik sepet üreticisi olduğunu ve çalışmalarının dünyadaki müzelerde sergilendiğini öğrendik.
Şekil 2. 1984 dolaylarında Maria Lincoln tarafından dokunan Yup’ik sepetleri
Belli bir noktada hava temizlendi, rüzgar değişti ve aniden denizde görünen buz yoktu, bu yüzden beş gün sonra eve yöneldik. Orada uçak planlarının titizlikle takip edilmediğini ve çeşitli köylerde oynayacakları basketbol takımlarını yerleştirmek için sık sık değiştirildiklerini biliyorduk. Nitekim, üç tarafı çatı ve duvarları olan ancak çoğunlukla karla kaplı olan terminalde birkaç saat bekledik. Belli bir noktada pilot, yerel teslimat için bir sandık çekmecesi taşıyan hafif bir uçağa düştü ve bizi Bethel’e geri götürmeyi teklif etti, ancak yaklaşık yarım saat sonra gelen uçuşumuzu beklemeye karar verdik.
Bethel’den Anchorage’ya olan jet uçuşumuzda bir rahip ve bir işadamı arkamızda oturuyorlardı ve rahip yüksek sesle ve uzunca bir süre Eskimo’ların ne kadar aptal olduklarını açıklıyordu. Bu yaklaşık bir saat sürdü ve uçaktan inerken eşimin rahiple birkaç sessiz lafı vardı. Duymak için çok yumuşakça konuştu ama hemen yüzünde kırmızıya döndü ve terminale kadar ondan özür diledi.
Güç öğle yemeği. Bir süre sonra Juneau’daki hükümet yetkilileri, Tununak’taki çeşitli yerel köyler için kaliteli hibe teklifleri göndermeye devam eden bu arkadaşını merak etti. Bölgedeki devlet senatörü, Ruby’den bir Athabaskan Kızılderili, Mark ile tanışmak için Bethel’e uçtu ve ona Juneau’da bir personel pozisyonu önerdi.
Bunun sonucu, Senato Finans Komitesi tarafından işe alındığı ve hangi hibe tekliflerini finanse etmek üzere gözden geçirmek ve önermek üzere görevlendirilmesiydi. Belki de hibe önerileri yazma işinden kurtararak para biriktirebileceklerini düşündüler. Daha sonra ailesini yılın çoğu için Juneau’ya taşıdı ve yakında başka bir çocuk yoldaydı, bu kez önde gelen Athabaskan milletvekilinden sonra John Sackett Earnest adını verdikleri bir çocuk.
Önümüzdeki birkaç yıl boyunca Mark devleti dolaştı, hibe önerilerini gözden geçirdi ve devlet fonlarının iyi harcanmasını sağlamaya çalışıyordu. Cathy bazen Yup’ik gruplarına hitap etmek isteyen Anglo politikacıları için tercüman olarak çalıştı.
Buzulbilim. 1987 yılının haziran ayında eşim ve ben, buzullarda uzmanlaşmış jeologların önderlik ettiği bir Caltech grubuyla eyalet turu ile başlayarak Alaska’ya bir ziyaret daha yaptık. Diğer gezginlerimiz arasında, NASA’nın Caltech’teki Jet Propulsion Lab’ın eski başkanı Bill Pickering ve Ay’da yürüyen ve daha sonra New Mexico’yı temsil eden ABD Senatosu’na seçilen eski bir astronot bilim adamı olan Harrison Schmitt vardı. Pickering harika bir adamdı ve bizi başka türlü göremeyeceğimiz yerlere götürdü. Schmitt’in bir dereceye kadar bencil bir pislik olduğunu sanıyordum.
Tur, yol boyunca Columbia Buzulu’nun eteğini ziyaret ederek, Prince William Sound boyunca Whittier’den Valdez’e bir feribot yolculuğu ile başladı. Valdez’e vardığımızda, 27 Mart 1964’te büyük bir deprem sonucu meydana gelen tsunaminin filmleri gösterildi ve kasabayı yok etti. Tsunami, Sesin diğer ucundaki Whittier’i ve Ankrajın büyük bir kısmını da parçaladı.
Bakır Nehri boyunca otobüsle kuzeye giderken, başka bir buzulda durduktan sonra, 1900’lerin başlarında Fairbanks’e gelen büyük bir amca içeren bazı aile tarihlerini hatırlatmıştım. Daha önce Minnesota’da bir pansiyonda yaşıyordu ve ev sahiplerinin kızını sevdi. Fairbanks’taki acele paradan sonra bu genç bayana bir öneri yazdı ve kabul etti. Alaska’ya seyahat etmek için en iyi zamanın her şey katı donmuşken kışın olduğunu bilerek, onunla bir köpek takımıyla tanıştığı Valdez’e gemi için gelmesini sağladı. Daha sonra Copper Nehri üzerinde kuzeye ve Alaska menzil boyunca evlendikleri Fairbanks’e gittiler.
Valdez’in kuzeyindeki otobüs yolculuğumuzda, gece Paxson adında bir yerde durduk. Çekişme şansımızla partimizin bazı üyeleri, güzel Zirve Gölü’ne bakan kabinlerde kalmak için birkaç mil yürüdü, ancak bir güç istasyonunun yanındaki bir otele atandık. Odamızda radyatör oldukça dolu olmasına rağmen sıcaktı fark ettim. Nasıl kapatılacağı sorulduğunda, radyatörlere güç istasyonu için soğutma sağladıkları ve kapatılamadıkları söylendi. Orada büyük bir amca ve nişanlısı tecrübesinden daha iyi olsa da, orada oldukça rahatsız edici bir gece geçirdik.
Fairbanks yakınlarındaki eski bir altın tırnağını ve aşağıdan incelemek için Ordu Mühendisleri tarafından permafrost yapılan bir mağarayı ziyaret ettik. Buzdolabını buzdolabında tuttu, böylece her şey donmuş kaldı ve tavanda ve duvarlarda, 20 metre boyunca toprak ile serpiştirilmiş büyük buz mercekleri görebildik. Tüm kutup boyunca meydana gelen bu buz yığınlarının erimesinin neden yüzeyde derin çukurların ortaya çıkmasına neden olduğu açıktı.
Kuzey Kutup Dairesi yakınlarındaki Poker Flat’taki Alaska Üniversitesindeki bir siteyi ziyaret ettik; burada aurora borealis fotoğraflarını çekmek ve bu emisyonları Güneş’ten değerlendirmek için periyodik olarak roket fırlattılar. Bu, ordu tarafından atılan Nike roketlerini kullanan küçük ve verimli bir grup tarafından yapıldı. Bu projeyle ilgilenecek kadar insanı vardı ve sekreterlerinin en iyi iletişimci olduğuna karar verdiler, bu yüzden Başlatma Kontrol Görevlisi olarak görev yaptı. Her bir lansmandan hemen önce Rusya’yı aramayı bir noktaya koydular, böylece bir ICBM’nin yoluna gireceğini düşünmüyorlardı.
Alaska Senatörü Ted Stevens’ın bu küçük araştırma grubunu ayrılan Federal fonlarla göstermeye başladığını duydum ve bu operasyon yakında işe yaramaz para harcayan bürokratlar haline geldi.
Ulusal Güvenlik Ajansı’na (NSA) ait olduğunu düşündüğüm önemli bir devlet iletişim tesisini de ziyaret ettiğimizi belirtti. Oradayken, bir nedenden ötürü, neden bahsettiğini bilmeyen bir adam tarafından jeoloji üzerine bir konferansa kabul edildi. Varolmayan “Alaska Plakası” ve Pasifik Plakası ile olan etkileşimi hakkında konuşmaya başladığımızda bazılarımız gözlerimizi yuvarladı. Müdahale etmek yerine, tura öncülük eden iki öğretim üyesi otobüse geri dönene kadar bekledik, “Sadece hepsini unut!”
Devam ederken, birkaç gün Denali’de boz ayıları, Mus ve diğer vahşi yaşamı izleyerek, ardından Anchorage’ın güneyindeki Girdwood beldesine ve daha sonra Kenai Yarımadası’ndaki Seward’a ve Anchorage’ya geri döndük.
Plaja geri dön. Caltech turunun bitiminden sonra eşim ve ben Mark ve ailesinin yaz geçirdiği Tununak’a uçtuk. Bu bize orada yaşamı daha hızlı bir şekilde örnekleme fırsatı verdi, çünkü yaz aylarında balık yakalama ve kuruma gibi birçok tundrada meyve toplaması da gerçekleşti. Ayrıca şaşırtıcı derecede lezzetli bulduğum Eskimo dondurması olarak da bilinen Akutaq ile tanıştık. Orjinal tarifin beyaz balığı, mühür yağını ve somonu meyveleri kullandığı, ancak modern tarifin renklerinden dolayı denilen Crisco, pudralı patates, şeker ve somon meyveleri kullandığı söylendi.
Kulağa kötü geliyor ama o kadar lezzetli buldum ki evde bir Akutaq mağazası açmayı çok düşündüm. Sorun şu ki, somon meyveleri kısa bir sezon geçirdi ve muhtemelen güney yolculuğunda hayatta kalmayacaktı. Daha sonra, som balığı olarak adlandırdıkları şeyin doğru adının cloudberry olduğunu öğrendim. Gerçek somon meyveleri güneye doğru büyür ve biraz farklıdır.
Nicola şu anda beş yaşındaydı ve hem Yup’ik hem de İngilizce konuştu. Cathy ile anne babası ve İngilizce bilmeyen diğerleri arasında tercümanlık yaptı. Konuştuğu kişinin dili hakkında hiçbir zaman hata yapmadığını ilginç buldum. Yıllar sonra, sadece Anglo bölgelerinde yaşadıktan sonra, Nicola’ya hala Yup’ik konuşabiliyor mu diye sordum. Hepsini unuttuğunu söyledi, ancak ihtiyaç ortaya çıkarsa çabucak tekrar toplayabileceğine bahse girerim.
Bir gün, yaklaşık sekiz mil uzaklıktaki Toksook Koyu’na ve Nelson Adası’ndaki en yakın köye gitmeye karar verdim. Uygun botlar ödünç aldım ve doğru yönde olduğunu düşündüğüm şekilde bir tundra izine gittim. Permafrostun diferansiyel erimesi çok düzensiz bir yüzey oluştururken, diğer her adımda derin bir çukura girerken, zordu. Köyler arasındaki yaklaşık mesafeyi dolaştım ancak hala hedefimi göremedim sonra bir şekilde yanlış yolda olduğumu ve geri döndüğümü düşündüm. Gerçekten de, çok daha uzakta olan Nightmute’un izini sürdüğüm ortaya çıktı. Oğlum beni sakin bir şekilde oraya gitmem konusunda uyarmıştı, çünkü sakinlerinin hepsi Nightmutant’lardı.
Bu arada Tununak’taki ev sahibimiz Dick Lincoln, orada görülmüş olup olmadığına ilişkin Toksook Körfezi’ndeki kuzenini kontrol etmek için CB telsizine binmişti. Eşim, ortada Bay Lincoln’ün “Abraham Lincoln” dediği bu anlaşılmaz konuşmayı duydu. Bu açıkça beni Lincoln esque sakalına sahip olduğum için açıklamama yoluydu. Döndüğümde her şey yolundaydı.
Bir yürüyüşte, dairesel çukurların etrafına inşa edilmiş bir avuç çöken evden oluşan “Eski Şehir” i geçtim. Bu bölgenin, yerel nüfusun yaklaşık 1.000 olduğu ve yakınlarda başka köylerin bulunduğu 1800’lerin başlarına dayandığını öğrendim. Yerel halkın dikkatlice bu alandan uzak durduğunu, perili olduğu korkusuyla gözlemledim. Yerden çıkıntılı bir insan kemiği görüldüğü zaman, bunların gerçekten dehşete düştüğü bildirildi.
Daha sonra, Smithsonian Enstitüsü’nden bir antropolog olan Edward Nelson’ın 1878’de ziyarete geldiğinde, Tununak’ta çiçek hastalığı ve diğer ithal hastalıkların bir sonucu olarak yalnızca altı kişinin kaldığını öğrendim [1, s37]. Böylece adadaki nüfusta büyük dalgalanmalar oldu. Ada, 1880’de ABD Nüfus Sayımı Bürosu tarafından Nelson’ın seçildiğini ve uzun zamandır Yup’ik bir ismi olduğunu göz ardı ederek, “Dip ağının yeri” anlamına gelen “Qaluyaag” olduğunu belirtti.
Bir noktada Nunivak Adası’ndaki kanala bakarken, Cathy’ye insanların oradan gidip gelip gelmediğini sordum. Nunivak’taki insanların çirkin oldukları için kesinlikle olmadığını söyledi. Onlara “Köpek insanları” dendiğini çünkü köpeklerle çiftleştiklerini, bu yüzden bu kadar çirkin olduklarını söyledi. Bunu inanmış gibi söyledi.
Daha sonra Nunivak halkının fotoğraflarını görünce, bana hemen hemen Nelson Adası sakinleriyle aynı şekilde baktılar. Aslında hepsi, hiçbir DNA kanıtı görmemiş olmama rağmen, birbirleriyle yakın olduklarından şüphelendiğim Moğollara benziyor.
Bu ziyaretin ardından bir gün sonra Mark’la tanıştığımız Juneau’ya uçtuk. Acil bütçe konularını ele almak için çağrılan Alaska Senatosu’nun özel bir oturumunda oturmanın “ayrıcalığını” gördük. Bireysel konuşmacılar beni bir grup bencil gerizekalı olarak vurdu. Sosis yapımında olduğu gibi, yasaların nasıl yapıldığını görmemenin daha iyi olduğu sonucuna vardım.
Otelimiz Juneau koyuna bakmaktadır ve 4 Temmuz başında gece yarısından hemen sonra muhteşem bir havai fişek gösterisi vardı. Yeterli karanlık olması için gece yarısına kadar beklemek gerekliydi. Sonuç olarak, Alaska Bağımsızlık Günü’nü devletlerin geri kalanından daha erken kutlar.
4 Temmuz’dan başlayarak, birçok buzulun orada dağıldığını görmek için Glacier Bay’e üç günlük bir tekne turu yaptık. Küresel ısınmanın devam etmesiyle, bu buzullardan birinin, Kanada’nın yakında Glacier Körfezi’ne bağlı bir limanı olacağı noktaya çekilmesi bekleniyor.
Komünist bir toplumda kapitalizm. Mark, devletin etrafındaki çeşitli topluluk projelerini finanse etmekten ve bunun sonucunda ortaya çıkan yaşam standartlarındaki gelişmeleri görmekten zevk alırken, yerli topluluklardaki temel bir sorunu çözmek için hiçbir şey yapılmadığından rahatsız oldu: çoğunlukla sürdürülebilir bir gelir kaynağına sahip değillerdi. Herkes devletin ters gelir vergisinden yılda yaklaşık 1000 dolar topladı, ancak şehirlerden birine taşınmazlarsa çoğunlukla daha fazla kazanamadılar.
Bununla ilgili bir şeyler yapma fırsatı buldu ve Tununak ve Toksook Körfezi’ndeki başarısız bir balık işleme operasyonunu yeniden canlandırmaya karar verdi. Yup’ik balıkçılarının çok usta olduklarını ve bol miktarda kaynakları olduğunu ancak balıkları için yerel bir alıcı veya pazarları olmadığını biliyordu. Mark, yasama organı ile görevinden ayrıldı ve halibut ve daha sonra Pasifik morinaya dayanan meşru bir balık işleme işi düzenlemek için Tununak’a geri döndü.
Alaska’ya uçan uçakların genellikle ağır yüklerle gittiğini ve ışık getirdiğini ve bunun, Anchorage’den Bethel gibi yerlere ve daha sonra köylere yapılan uçuşlarda daha belirgin olduğunu gözlemledi. Geri dönüş uçuşlarında balıklara oranlı ulaşım sağlamak için havayolları ile bir anlaşma yaptı, ardından Bethel, Anchorage ve Yeni England’daki balık toptancılarıyla pazarlık yaptı.
Nelson Adası’nda balıkçılık, temizlik ve paketleme işleri kurdu ve 13 yerel halkı işlemciler ve asistanlar olarak işe aldı. İlave 113 köy adamı da balıkçı olarak kayıt yaptı. Amacı, önce adadaki tüm köyleri dahil etmek ve ardından genişleme operasyonlarını ele almaktı.
Halibut mevsiminin başlamasından hemen önce, birkaç balıkçı önceki üç mevsimde yakaladıkları balık için ne zaman ödeme yapacaklarını öğrenmek için Mark’a yaklaştı. Anlaşılan, Mark’ın gelişinden önce tesisleri işleten adam, balıkçılara IOU’lar verdi, ancak tüm gelirleriyle birlikte Bethel’e kaçtı ve hepsini içmeyi başardı. Şaşırtıcı bir şekilde, üç yıl boyunca bu aldatmaca ile kaçtı. Mark, geçmişte olanlar için ödeme yapamayacağını, ancak balıkları için para almaya başlayacaklarına söz verdiğini onlara bildirmek zorunda kaldı.
İki yıl boyunca her şey yolunda gitti, Mark operasyonu yönetti. Kadın işçilere New England pazarları için tuzlu morina yapma sanatı eğitimi vermek için kar amacı gütmeyen bir kuruluştan fon sağlamayı başardı. Maine’den bir uzman geldi ve eğitimin yanı sıra morina balığı kalitesinin yüksek olması Boston bölgesindeki alıcılardan büyük talepler doğurdu.
Başlangıçtan itibaren plan, operasyonel kontrolün bir grup yerel Kızılderiliye aktarılmasıydı. Daha sonra, hayatında bile kırmak için bu kadar zor çalışmadığını ve Murphy’nin (Murphy Yasasında olduğu gibi) iyimser olduğunu belirtti. Bering Denizi’nde yanlış gidemeyen şeyler bile yapar. Orijinal buz makineleri, deney tesislerine, kullanılmaya başladığı andan itibaren belirginleştiği için bağışlandı. Bir makine tamir edildiğinde diğeri başarısız olur. Durma noktası önlemi olarak, işçiler ve balıkçılar yarıklardan ve yüksek kotlardan kar topladı. Sonunda makineler tamir edildi.
Nehirde bir viraj. Mark ve aile bu noktada maddi sıkıntı içindeydiler. Bethel kasabasının yeni bir şehir müdürü aradığını duydu, fakat aynı zamanda bu işi alacağından emin olamayacağını ve eğer yaparsa, Bethel’in beş şehir müdüründen geçirdiği süre boyunca muhtemelen uzun sürmeyeceğini biliyordu. önceki üç yıl. Yine de başvurdu.
İşe kabul edilmiş ve ikinci uzun süre geçiren müdür olma sona erdi beş yıl. Bethel Bering Denizi’nden yüz mil olduğunu ve etkin bir şekilde bu sermaye yapar batı Alaska, ulaşım ve iletişim merkezidir Yup’ik bölge. Yaz aylarında tekneler kadar seyahat ve aşağı Kuskoquim Nehri ve kamyon destekleyecek kadar sağlam donar kez kış aylarında bir otoyol haline gelir.
Temmuz 1990’ın sonlarında tekrar Alaska’ya uçtuk ve bir hafta boyunca Bethel’de ailesiyle birlikte geçirdik, Mark’ın su ve kanalizasyon sistemlerinin genişletilmesi de dahil olmak üzere düzenlediği çeşitli toplumsal gelişmeleri görerek. Permafrost alanlarında, su yeraltına bağlanamaz, çünkü permafrost’u eritir, borunun kırılmasına neden olur veya su donar. Bunun yerine, kaynağın tüketicilere ve geri döndüğü bir döngüde yer üstünde borulanmalıdır. Su donmayı önlemek için bir miktar ısı ilave edilerek sürekli sirküle edilir.
Biz Mark ve Cathy daha sonra çocukların çoğunu Cathy’nin kız kardeşlerinden biriyle bıraktık ve aynı zamanda hala emziren Mark adındaki en küçük gelişiyle bir tura çıktık. İsim belirsizliğinden kaçınmak için genç Mark genellikle Yup’ik ismi olan Carupi (telaffuz edilen Cha-hoo-pi) ile tanımlandı. Anchorage’ya uçtuk ve bir araba kiraladık, sonra buzulun yanındaki terk edilmiş Kennicott madenlerine doğru yürüdüğümüz Copper River’a gittik. Daha sonra 1890’larda Klondike altının bulunduğu Dawson bölgesi olan Kanada’ya gittik, daha sonra Kuzey Kutup Bölgesi’nin arkasındaki Kuzeybatı Toprakları’ndaki İnuvik Köyü’ndeki Inuit köyüne doğru Arktik Çember’i geçtik. Alaska Otoyolundan ayrıldığımızda yollar oldukça kötüydü.
Mark ve Cathy’yi Bethel’e geri uçmak için Anchorage’ya geri getirdikten sonra Homer’e devam ettikten sonra birkaç gün Kodiak’a uçtuk (kötü hava nedeniyle orada sıkışıp kaldık) sonra Anchorage’a ve Kral Salmon’a, sonra Katmai’ye döndük. Somon üzerinde piknik yapmakta olan ayılar ve son zamanlarda volkanik bir patlamanın yakınlardaki bir vadiyi pomza ile doldurduğu yerde. O zaman eve.
Mark’ın karşılaştığı bir sorun, kasabanın bir tarafı boyunca akan Kuskoquim Nehri’nin bankaya yemek yediği ve buradaki yapıları tehdit etmesiydi. Düzlüklerde, tüm nehirler yavaşça dış sıra sıralarını aşındırmakta ve sıra içini doldurmaktadır. Bu, yeterince uzun sürdüğünde, ardışık dönüşler birbirine geçiyor ve nehir milyonlarca yıldır tüm dünyada olduğu gibi bir kestirme yol alıyor. Bu işlemi engellemek için yapılacak en iyi şey aşınmış yüzeyinde bir kaya duvarı inşa etmektir. Mark, Devlet fonlarının bu proje için yeterli olmayacağının farkına vardı, bu yüzden Federal fon almak için çalışmaya başladı.
Bununla birlikte, bu süre zarfında, politik bir ateş fırtınasına rastladı. Kasabadaki bir çok tüccarın satış vergileri topladığını ve parayı cebe sokmak yerine topladığını öğrenmişti. Bu fonları geri almaya başladığında, en büyük suçluların bazılarının belediye meclisinin üyeleri olduğunu keşfetti. Bu küçük sorunu, onu kovup daha önce devlet yasa koyucularına rüşvet vermiş olan mahkum bir suçluyu işe alarak çözdüler. Bu ilginç gelişme Alaska’nın her tarafındaki televizyon ve gazetelerle kaplandı.
Bu konu hakkında konuşmak yerine, Mark kısırdı ve başka bir iş aramaya başladı. Bu arada şehir hükümeti, oradaki hiç kimsenin Federallerden para almak için nasıl bir hibe teklifi yazacağını bilmediğini buldu. Bunu yapmak için Mark’ı danışman olarak işe aldılar ve ona şehir müdürü olarak aldığından daha fazla ödemek zorunda kaldılar. Onlara 10+ milyon dolarlık bir hibe vermeyi başardı ve inşaat kısa bir süre sonra başladı.
Hollandalı olmak. Bu arada eski bütçe direktörü Bethel’deki işini iğrenç bir şekilde bıraktı ve aynı zamanda Hollanda Limanı olarak da bilinen Aleut Adası şehri Unalaska’da da benzer bir pozisyonda bulundu. Bir süre sonra şehir müdürü başını belaya soktu ve Mark bu işe başladı.
Unalaska dünyadaki en kötü havaların bir kısmına sahip olduğu biliniyor, ancak hem Bering Denizi’ne hem de Kuzey Pasifik’e erişim sağlayan limanı, ABD’deki ve çoğu zaman dünyanın herhangi bir yerindeki en deniz ürünleri ürünlerini sürekli olarak üretiyor. “En Ölümcül Yakalama” adlı televizyon dizisi, büyük ölçüde Unalaska’ya dayanıyor ve kışın dışarıda çalışan yengeç balıkçılarının karşılaştığı zorlukları ve tehlikeleri belgeliyor.
Hollanda Limanı, Kuzey Amerika’nın Batı Kıyısı ile Asya’nın Doğu Kıyısı arasındaki büyük daire yolundadır ve bu kıyılar arasında giden gemiler için yoğun olarak bir konteyner kargo sıralama yeri olarak kullanılmaktadır. Dolayısıyla, çok fazla gelir getiren ağır bir sanayi bölgesidir. Bu, orada yaşayan ve neredeyse toprağın tamamına sahip olan Aleuts’a fayda sağlamıştır. Ancak bu, atalarının Ruslar ve Amerikalılar tarafından kötü muamele görmelerinin yetersiz ödenmesi olarak görülebilir.
1700’lerden başlayarak Ruslar tarafından köleleştirildiler ve Çin ile ticaret yapmak için deniz su samurularını avlamak zorunda kaldılar. Bazıları Ft’ye getirildi. California’da Ross ve San Francisco Körfezi’nde ve derelerinde avlandı. Yol boyunca birçok Rus erkekleri Aleut eşleri alırken, diğer Aleutlar Rus aile isimlerini almıştır. Çoğunlukla hala o bölgeye hâkim olan Rus Ortodoks Kilisesi’ne çevrildi. Yerlilerin çoğunun Rusça isimleri olduğu için Rusların kendilerini nerede kurduğunu anlamak oldukça kolaydır.
Amerikalılar el ele geçirip, 2. Dünya Savaşı sırasında Japonlar Hollanda Limanı’nı bombaladığında daha da kötüye gittiğinde işler daha iyi olamadı.
Mark’ın notlari: ABD Hükümeti Japonlar tarafından yakalanan olmaktan onları tutmak için ellerinden Aleutian Island evlerinden Yerli insanları kaldırıldı. Bazı Yerliler yakalanıp Alaska’ya geri gönderilen hiçbir zaman. Japon iki adalar-Kiska ve Attu yakalanan ve daha yolda meşru korku vardı. Tabii ki Midway saldırı birincil planının bir parçası olarak bir şaşırtma taktiği idi. Sözde Eskimo İzciler için tüm ABD savaş sırasında askeri rezerv yürürlükte hizmet etmek sonra O ırkçı bir şey değildi.
Vikipedi: Alaska Bölgesel Guard (ATG), daha yaygın olarak adlandırılan Eskimo İzciler, Japonya’nın Alaska parçaların Hawaii ABD topraklarında saldırılar ve işgale tepki olarak 1942 yılında düzenlenen ABD Ordusu askeri yedek kuvvet bileşeni oldu İkinci Dünya Savaşı sırasında. Ödeme olmadan sunulan 1947 6368 gönüllüler 21 ücretli bir personel ek olarak Alaska boyunca 107 topluluklardan alındı kadar ATG resmi liste uyarınca, ameliyat. Aleut, Atabaşkan, Beyaz, Inupiak, Haida, Tlingit Tsimshian, Yupik ve büyük olasılıkla diğerleri: ATG bu etnik grupların ortak bir çaba üyeleri içine ilk kez bir araya getirdi. Daha sonraki yıllarda, bazı yerli birimlerinin tüm üyeleri uzman keskin nişancı sıralamalarını attı.
Ne oldu Güneydoğu Alaska terk balık işleme bunkhouses sevk edildi Aleuts terk ve unutuldu olmasıdır. Birçok geliştirilen yaşam boyu hastalıklar ve diğerleri öldü. Birçok ya köylerin evleri ve kiliselerin çoğu yağma ve Amerikan askerlerince yakıldı. O ancak belirtilen nedenle bir hiciv oldu. İşte konuyla ilgili olağanüstü bir yayındır: https://www.nps.gov/aleu/learn/historyculture/upload/mobley-aleut-book-lo_res.pdf
Hayatta kalanların nihayetinde hap kutuları gibi her yere askeri yapıların yerleştirilmesiyle dönüştürülen vatanlarına dönmelerine izin verildi. Savunma Bakanlığı’nın Japonların Kuzey Amerika’yı işgal etmeye çalışacakları varsayımına dayanarak Savunma Bakanlığı’nın işgal edeceği varsayımına dayanan savaş boyunca Unalaska’da binlerce asker konuşlandırıldı.
Mark ve ailesi ortada Unalaska’ya geldiklerinde, henüz doğmuş olan Jeff adındaki bir bebek de dahil olmak üzere beş çocuğunu ağırlayacak bir dubleks ev aldılar. Geldikten üç hafta sonra Jeff, yemek borusuna yerleşen ve soluk almayı kesmek ve kesmekle tehdit eden bir kuruş bulup yutmayı başardığında ciddi bir problem ortaya çıktı. Adada hiç doktor yoktu, sadece bir doktor asistanı vardı ve en yakın hastane 800 mil ötede Anchorage’daydı.
Daha da kötüsünü yapmak için büyük bir kar fırtınası patladı, böylece hiçbir havayolu uçmuyordu. Bununla birlikte, yerel balık işlemcilerinden birinin havaalanında deniz ürünlerini almak için bir kargo uçağı vardı ve fırtınanın yükselmesini bekliyordu. Jeff’i ve doktor asistanını yüklediler, pistten 800 feet mesafeye kadar kar yağdılar, kaçacak kadar kaldılar ve onları bir doktorun kuruşunu güvenle kaldırabileceği Anchorage’a uçurdular. Bu hizmet için herhangi bir ücret alınmadı. Bu, birinin başı derde girdiğinde neredeyse bütün Alaskaların birbirleri için yaptıkları bir şey. Ancak Mark, ticari uçuşlar yeniden başlar başlamaz Jeff’i almak için Anchorage’ya uçmak zorunda kaldı.
Aile, yerel halkla arkadaşlık kurdu ve Cathy, Nelson Adası’ndaki otları aynı şekilde kullanan, ancak biraz farklı bir tarzda kullanılan Aleutian sepetlerini örmeyi öğrendi.
1993 yılının Ağustos ayında, Joan ve ben Kaliforniya’dan Alaska’ya, Yukon Bölgesi’ndeki Dawson’dan sonra Fairbanks ve Denali’den Anchorage’ya geçtik. Daha sonra Unalaska’ya uçtuk, gidiş-dönüş uçak biletinin Kaliforniya’da karşılaştırılabilir uzunluktaki bir seyahat için 100 dolar ile karşılaştırıldığında yaklaşık 1.200 doların üzerinde olduğunu belirttik. Bunun bir sebebinin, havanın o kadar tahmin edilemez olduğunu, uçuşların üçte biri kadar geri dönmek zorunda kaldığını öğrendik. Diğer bir sebep de, İkinci Dünya Savaşı sırasında savaş uçakları için aceleyle yapılmış olan Unalaska’daki hava alanının kısa kesilmiş olması ve bir tarafında okyanusun diğer tarafında uçurumun olması nedeniyle bu koşuya en iyi pilotlarını koymak zorunda olmalarıydı. Pist çok kısa olduğu için bir uçtan geçen şehir yolunda, uçaklar inerken ya da inerken araçları durdurmak için trafik ışıkları vardı.
Bu konuda uyarıldım ve iniş için kendimi hazırladım, ancak büyük bir dağa doğru uçtu ve hemen çarpmadan önce sıkı bir sola döndüğümde, sonra körfeze doğru aşağıya doğru eğildim, bir adaya süzüldüm ve piste düştü motorlar tam tersi ve frenler neredeyse kilitlendi, yanımda oturan kişi çıldırdı ve birisine dava açacağına yemin etti. Yerel bir sulama deliğinde karşılaştığımda iki gün sonra hala bağırıyordu.
Biz orada bir hafta boyunca kaldı ve birçok site ziyaret etti. Bir gün Mark ve ben adanın ıssız bir kısmına Cook’s Körfezi dendik. İngiltere’nin Kaptan Cook’unun kuzey yolculuğu sırasında karaya çıktığı yerdi. Unalaskans’ın kendisini ve ekibini tekrar tekrar görmeye gitti ve yiyecek getirdiği bildirildi. Kısa bir süre sonra Cook Hawaii’ye döndü ve gizlendi.
Anchorage’a geri döndük ve eve gittik, Skagway’den Prince Rupert, British Columbia’ya giden bir Alaska feribot gezisine katıldık ve Tlingit’lerin yaşadığı birçok yerde durduk. Katlanabilir bir bisiklet getirmiştim ve totem direklerini ve diğer doğal objeleri görmek için köyleri yakınlaştırdım.
Deniz Yolculuğu. 1995 yılının Ağustos ayında, bir Caltech jeoloğu ile Bering Denizi turuna kaydolduk. Nome’de başlayacaktı, o yüzden bir gün erken geldik ve yerel yolları gezip bir İnupiat köyünü ziyaret etmek için bir kamyonet kiraladık. Fazladan bir gün şarj edilmemek için kamyonu Nome’ye geri götürme zamanı gelene kadar her şey yolunda gitti. Şehrin kuzeyindeki uzak bir alanda toprak yoldaydık ve geri dönerken yolumuzu tıkayan ve yavaş bir şekilde büyük bir daire içinde dönen birkaç yüz ren geyiği ile karşılaştık.
Ren geyiğinin karibuların aksine sıkı bir formata geçtiğini biliyordum ve bu rotasyon şemasını, dışarıda büyük erkeklerle ve ortada daha küçük hayvanlarla, kurtlara ve diğer çapkıncılara karşı bir savunma olarak kullandılar. Ortasında yavaş yavaş döndükleri zaman küçük bir albino boynuzlu at gördüğüne şaşırdık.
Beş dakika sonra meseleye basmaya karar verdim ve yavaşlama ilerledi. Dıştaki çemberden yaklaşık üç metre aldığımda biraz ayrıldılar ve içeri girdim. Beş dakikalık bir süre boyunca yavaşça tüm dönen kütle boyunca hareket edebildim ve diğer tarafta ortaya çıktım. Ayrıldığımızda dikiz aynamda hala yerlerinde döndüklerini görebiliyordum, neden olduğunu bilmiyordum.
Ertesi sabah Nome’de Dünya kâşif adında bir gemiye bindik ve kuzeye doğru yöneldik, Kral Adası’ndan geçtik. Daha önce orada yaşayan Inupiat halkının anakaraya göç ettiğini, ancak adanın güney tarafındaki büyük köylerinin bozulmamış göründüğünü biliyordum. Yolda ilerlerken bir kişinin köyde yürüdüğünü, belki de bir yol arkeoloğu ya da antropolog olduğunu gördüm.
Sadece 4 km uzaklıktaki adanın sarp batı tarafında, Büyük Diomede’ye bakan Küçük Diomede Adası’ndaki köyde durduk. Aralarında yarı yol, aynı zamanda Uluslararası Tarih Çizgisi olan Rusya ile ABD arasındaki sınırı oluşturuyor.
Mark’ın notlari: Sarah Palin’in haberi olmadan, Rusya’yı oradan gerçekten görebilirsiniz! Ben de orada bulundum. İlginç olan şeylerden biri, lise basketbol takımının bir kız oyuncusu ve sekizinci sınıf öğrencisi olmasıdır. Çok kısalardı, ancak Nulato ve Shishmaref gibi yerlerden çok uzun boylu takımlara karşı oynadıklarında durmadan koşuyorlardı. Ayrıca, orada doğup büyüyen kızlar, 18 yaşına girer girmez anakaraya “kaçtı”. Uygun erkekler, gelecek gelinleri bulmak için Nome ve Galler gibi yerlere seyahat ederdi. Bunların hepsi okul müdürüne göre.
Zodiac’ları kullanarak karaya çıktık ve spor salonunda Patrick Omiak adında bir köy yaşlı ve ardından bir dans sunumu yaptık. Dans tarzının Yup’iklerle benzer olduğunu ama hayranlarını kullanmadıklarını gördüm. Daha sonra Bay Omiak ile konuştum ve spor salonunun ve diğer köy tesislerinin finanse edilmesini ayarlayan oğlumu tanıdığını öğrendim.
Ben ve Büyük Diomede’deki insanlar arasındaki iletişimi sordum. Daha önce yakın akraba olduklarını ancak her iki taraftaki hükümet yetkilileri tarafından uzaklaştırıldığını kabul etti. Bununla birlikte, bazen yaz aylarında her iki yoldan, kışın deniz buzu üzerinde geçtiler.
Mark’ın notlari: Belki, ama orada bulunduğum süre boyunca sularını Yerli balıkçılara kapatan sadece Sovyetler’di. KAL 007’nin 1983’te vurulduktan ve gerginlikler hala oldukça yüksek olduğunda, iki aydan daha az bir sürede geldim. Belediye başkanıyla konuştuğumda, telefon çaldığında ofisinde oturduğunu söyledi. “Komutanı” balıkçılarını sınırın ABD tarafında tutmasını isteyen Rus komutanıydı. Belediye başkanı bana baktı ve dünyada Rusların telefon numarasını nasıl alabileceğini sordu. Ayrıca, Nome’de helikopterle yola çıkmaya hazırlanırken, bir istasyon vagonu bize çekti ve birkaç düzine dondurulmuş hindiyi köye götürebilir miyiz diye sordu. Bir hafta boyunca uçuş yoktu ve Şükran Günü idi. Elbette yaptık.
Son zamanlarda onları Olimpiyat hareketine dahil etmeye çalıştım. Uzun yıllar bisiklet yarışları politikalarında yer aldım (ve hala öyleyim) ve Los Angeles’taki 1984 Olimpiyatlarında görev aldım. 1996 Olimpiyatlarının Atlanta’da gerçekleştirileceği göz önüne alındığında, Olimpiyat meşalesini Yunanistan’dan uçakla getirmek yerine, yerel halkın Asya’da Chukchi Yarımadası’na, daha sonra Büyük Diomede’ye taşımasını ayarlayacağımızı iddia etmiştim. Little Diomede halkına uluslararası sınırda devir teslim, daha sonra Seward Yarımadası’na ve Alaska ve Kanada üzerinden aşağı 48 ve Atlanta’ya kadar. Bazı araştırmalara dayanarak, bu işi yapmak için Mart ayında Bering Boğazı geçişinin yapılması gerektiğinin farkındaydım, ki bu buzun yeterince sert olduğu tek zaman (biraz şansla).
Sovyetler Birliği, Alaska ve Kanada’daki bağlantılarımın hepsi bunun harika bir fikir olduğunu düşündü ve ABD Olimpiyat Komitesi ve Atlanta Organizasyon Komitesi de yaptı. İşe yaraması için, Yunanistan Olimpiyat Komitesinin Olympia’daki meşaleyi geçmişe göre birkaç hafta önce yakması gerektiğini biliyorduk. Maalesef onlar sempatik değillerdi, çünkü Atina’daki Modern Olimpiyat Oyunlarının ilk Olimpiyat Oyunları’ndan tam yüz yıl sonra olacak olan 1996 Olimpiyatlarını kendileri koymak istediler. Bu nedenle bu fikri veto etti ve bütün plan çözüldü. Bay Omiak, bu projenin kabul edilmesini dilediğini, çünkü köyünün katılımının çok hoşlanacağını belirtti.
Bu tartışmanın ardından, bazı kayalara götüren dik bir patika çıktım ve tırmandım, burada on yıl önce iki kutuplu ağları uçlarında ağlarla beslenen kuşları yakalamak için kullandılar. Çocuklar iyi vakit geçiriyor gibiydiler ve Bering Denizi bölgesinde her yerde bol miktarda kuş var.
Gemimizi yeniden açtığımızda, sisin içine girmişti ve hiçbir yöne yaklaşık 100 metreden fazla bir şey göremedik, bu yüzden Rusya görünmüyordu.
Bir sonraki durağımız, ertesi sabah, Chukchi Yarımadası’nın güney kenarında, Sibirya’daki Providenya’daydı. Buradaki şehir, 1848’de Bering Denizi fırtınasından kaçmaya çalışan bir İngiliz deniz kaptanı tarafından keşfedilen uzun bir fiyortun başındaydı. “Providence Körfezi” olarak adlandırdığı bu yerin nispeten sakin sularını bulabildiği için şanslıydı.
Ayrıldığımızda katlanır bisikletimi çıkardım ve kasabada dolaştım. Komünizmin devrildiği iddia edilmekle birlikte, bu kasabanın hala merkezi meydanda önemli bir Lenin heykeline sahip olduğunu ilginç buldum. Burası, Sibirya’daki tüm yıl buzsuz kalan en kuzeydeki liman olduğunu ve bölgedeki askeri tesisler için bir tedarik merkezi olarak kullanıldığını öğrendik.
Sürerken, insanların beni gözlerindeki köşelerden takip ettiklerini ancak doğrudan bana bakmadıklarını fark ettim. Belki de tuhaf görünümlü insanlarla Hawaii gömleklerinde tuhaf bisikletler sürdüler.
Yerel tiyatroda, bir sürü dolgun Rus kızının ve Chukchi veya Yup’ik olabilecek birkaç yerlinin katıldığı bale dansı sunumu yapıldı. Ayrıca birkaç kedi gördüğümüz yerel fırını ziyarete davet edildik. Orada çalışan hanımlar dönüşümlü olarak onları sevdi ve yoğurma hamuruna geri döndü. Ayrıca 100 poundluk fıçıyı kolaylıkla fırlatabilecek gibi görünen Rus bir kadın tarafından işletilen bira fabrikasını da ziyaret ettik. Ne yazık ki, bira kötüydü.
Oradan bir gecede St. Lawrence Adası’ndaki Yup’in Kumar köyüne gittik, Bering Denizi’nin ortasında, ancak sınırın ABD tarafında. Yine bir dans sergisine katıldık. Hayranları kullanmadılar ve dans, Nelson Adası’ndaki danslardan daha farklı ve daha komik görünüyordu. Dillerinin, Yup’ik anakarasından, birbirlerini artık anlayamayacakları kadar yeterince sürüklendikleri söylendi.
Ertesi gün, sadece mors, foklar, birkaç tilki ve kuş ordularıyla dolu Hall Island’da geçirdik. Sonraki iki gün Pribilof Adalarında, önce St. Paul sonra St. George’da geçirildi. Yine bir şeyleri görmek için bisikletimle etrafta yarışabildim. George’da büyük kayaları taşladığını ve bir tekneye yüklediklerini gördüm. Bunların, Markel’in kurduğu nehir kenarındaki duvarı inşa etmesi için Bethel’e yöneldiğini öğrendim.
Daha sonra Mark’ı bir otobüs turuna çıkarmadan önce o yerin mucizelerindeki yolculara tanıtmak için geldiği Hollanda Limanı’nı ziyaret ettik. Ailenin geri kalanı bize katıldı ve kısa bir süre sonra gemiyi Aleutianlar arasında yönlendirecek yeni bir pilot geldi. Gidon bıyıklı, renkli görünüyordu. Cathy’ye bir bakış attı ve “Bir Lincoln’e benziyorsun” dedi. Daha önce Tununak’a çok sayıda mavna gezisi yaptığını ve ailesini tanıdığı ortaya çıktı.
Mark bana onu “Kodiaklı Kaptan Jack” olarak tanıttı. Mark daha sonra Kaptan Jack’in yerli bir Athabaskan olduğunu söyledi ve devam eden yolculuk sırasında onunla Köprü’de biraz zaman geçirip hikayeler anlatmasını önerdi. Kesinlikle haklıydı – Kaptan Jack’in birçok ilginç hikayesi vardı.
Aleutyalılar boyunca doğuya yöneldik ve Kodiak Adası’na ulaşmadan önce daha ıssız adalarda durduk. Orada Kaptan Jack, PA sistemini bizi karaya davet etmek için kullandı ama orada üç eski karısı olduğu için gemide kaldığından emin oldu! Böylece neden “Kodiaklı” olduğu ortaya çıktı.
Eve döndükten ve fotoğraflarımızı geliştirdikten sonra, onları terk eden kızımız Joanne’ye gösterdik ve “Hey, bu Kaptan Jack” dedi. Dünyada onu nasıl tanıdığını sordum. Placerville’de yaşadığı yerin yakınında bir bara sahip olduğunu ve düzenlediği softball takımında çaldığını söyledi. Yazları Alaska’da bir deniz pilotu ve kışları içki satan bir pilot olarak geçirdiği ortaya çıktı. Bu “küçük dünya” gözlemi, teorime, dünyada sadece 1024 gerçek insan olduğu ve geri kalanın simülasyon olduğu konusunda daha fazla destek sağlıyor.
Bu arada, Unalaska’ya geri döndüğünde, Mark, küçük gemiler için inşa edilen büyük bir limanı ve diğer iyileştirmeleri almak için Devlet ve Federal fonları toplayarak yeteneklerini kullanmaya devam etti. Bununla birlikte, Cathy ile birlikte ayrıldılar ve Anchorage’a taşındılar; burada Whittier, Alaska’da bugün şehir müdürü olmadan önce çeşitli mühendislik firmalarıyla çalıştı (bugün, Mart 2009), şehir projeleri için fon oluşturmaya devam ediyor. Bu arada, Şubat-Mart 2001 ve Ağustos-Eylül 2006’da Alaska’ya iki kez daha yolculuk yaptım.
Yerli Amerikalılar için ne yapılmalı? Yerli Amerikalıların son beş yüzyıl boyunca göç eden Avrupalılara çok kötü muamele gördüğü açık, ancak başına gelen en kötü şeylerin kasıtsız, özellikle de direnç göstermeyen hastalıkların ithalatı. Bu bize, eğer varsa, onlara ne gibi bir tazminat verilmesi gerektiği sorusunu bırakıyor.
Yerli Amerikalıların bağımsız milletler olduğuna dair bir bahane varken, neredeyse hemen kesildi. Pek çok yerli grup kötüye kullanıldıkları halde, Afrika köleleri gibi diğerleri de kötüye kullandılar ve hükümetimiz, soyundan gelenlerin, istismarcılarına yönelik istismarları telafi etmek için tazminatın uygun olmadığı kuralını genel olarak takip etti.
“Azınlık” için özel muamele sağlayarak geçmiş haksızlıklara telafi etmek son girişimlerde bulunuldu. Ancak bu uygun kişiyi belirlenmesine bağlıdır. Ben de belirttiği gibi 20 yıl önce dergi makalesinde, dünya çapında hükümetler tarafından kullanılan ırk ve etnik sınıflandırma şemaları bilimsel saçma dayanmaktadır [3]. Bunu yaparken bir nokta olacaksa görünmüyor olsa bu sınıflandırmalar DNA testi sayesinde titiz yapılmış olabilir kaydetti.
İşler geçerli olduğunda, insanlar genellikle istedikleri ırksal sınıflandırmayı seçebilirler, ancak finansal avantajların dahil olduğu yerlerde işleri yönetmenin kötü bir yolu vardır. Aile öykülerinin izlenmesi yeterlilik için bir temeldir, ancak babalık genel olarak DNA’nın onayı olmadan belirsiz olduğu için belirsizdir.
Belirli bir gruba üyelik aile geçmişine göre yapılacaksa, eşik yüzdesi seçilmelidir. Bazı kullanım oranları% 25 ise, o zaman zaman içinde grup üyeliğinin evlenme devam ettikçe ortadan kalkması muhtemeldir. Mesela kendi ailemde, yarım Yup’ik olan beş torunum var, iki büyük torunumun dörtte biri Yup’ik ve torunları daha fazla sulandırılıyor. Ancak eşik çok daha düşük bir değere ayarlanırsa, grubun büyüklüğü zamanla genişleyebilir.
Irk veya etnik sınıflandırmaya dayalı imtiyazlar yaratmak yerine, önce sürmekte olan ayrımcılığı ortadan kaldırmak için elimizden gelenin en iyisini yapmamız gerektiğine, daha sonra bireyleri yaşamları boyunca kötüye kullanmaları için telafi etmeye çalışacağımızı, ancak doğrudan torunları için hiçbir şey yapmadıklarına inanıyorum. Devletin ailelere ve bireylere yardımının ırk değil ekonomik statüye dayanması gerektiğini düşünüyorum. Ne de olsa, bazı “azınlıklar” kirli.
Yup’ik gibi gruplar konusunda, onları modern dünyaya üretken ve yeterince telafi eden insanlar olarak getirmenin yollarının bulunması gerektiğine inanıyorum. Bir antropologun bakış açısından üzücü olabilecek bu süreçte kültürlerinin bir kısmını kaybedeceklerdir, ancak sübvansiyonlar yoluyla onları devam ettiren herhangi bir program, onları etkin bir hayvanat bahçesi sergisine dönüştürmektedir.
Maalesef politikacılar, ırksal sınıflamanın, ancak saçma olmayan, seçim bölgelerini büyütmek ve ihtiyaç duyulan tazminat için mitsel temeller oluşturmak için kullanılabileceğini öğrendiler. İşleri makul bir hareket tarzına dönüştürmek kolay olmayacak.
Referanslar
[1] Carolyn Kremers, Place of the Pretend People, ISBN 0-88240-478-4, Alaska Northwest Books, Anchorage, 1996.
[2] Ann Fienup-Riordan, The Nelson Island Eskimo: Social Structure and Ritual Distribution, PhD Dissertation, University of Chicago, 1983.
[3] Lester Earnest, “Can computers cope with human races?” Communications of the ACM, February 1989, https://web.stanford.edu/~learnest/earth/mongrel.html